Tekrar merhaba…. Yazı planıma göre bu haftayı günlük rutin ve arınmaya ayırmıştım. Biraz hayat gayesi biraz da değişimler nedeni ile istemeden bir ara vermek durumunda kalınca bu haftaki yazımı kendi deneyimime ve yaklaşık 8 aylık değişime ayırmaya karar verdim.
Hikaye yedi sene önce alerjik astım olduğumu öğrenmemle başladı. Bir burun eti ameliyatından sonra çok basit bir şekilde her gece bir alerjik astım ilacı içerek devam etti. Akut dönemlerde ise nefes yolu ile alınan kortizonlarda bu hastalığın nerede ise yaka süsü idi.
Geçen yaz Hindistan’a gidince yoğunluktan, geceleri trende geçirmekten alerjik astım ilacımı içmeyi unutmuş ve bir hafta sonra hiç öksürmediğimi fark etmiştim. Üstelik muson dönemi olmasından dolayı da astımımın tetiklenmesinden korkup kortizon ilaçlarımı da yanımda götürmüştüm. Neden öksürmediğimi ve bir anda kesildiğini tam olarak anlamlandıramamış kendimce temiz havaya bağlamıştım.
Aynı zamanda ödemlerim geçmiş ve neredeyse aynı kiloda ama zayıf olarak evime dönmüştüm. Döndükten yaklaşık bir ay sonra, hayatım normale dönünce, bedenim tekrar ödem yapmaya başladı. Öksürüklerimde başlayınca astım ilacıma tekrar teslim olmuştum.
Neden tekrar ödem oluştuğunu, Hindistan’da ve burada farklı yaptığım şeyleri düşünmeye başladım. Çok basit bir sonucu vardı; orada hiç soda içmezken evime dönünce günde 2 tane bazen 3 tane soda içmem en büyük farklılıktı. Önce sodayı hayatımdan çıkarttım, sonra beden tipim olan Pitta’yı ve doktorumun bana söylediklerini, okumaya ve sindirmeye başladım. Bu değişime kolay yöntemlerden başladım. Sindirim sistemin kuvvetli olduğu için sindirim ateşimi sakinleştirecek şeyler yapmalıydım. Fresh sebzeler, sulu meyveler Pitta’lar için ana önerilenler arasındaydı. Bir anda hayatıma yoğun olarak nane girdi. Hem tazesi hem kurutulmuşunu suyuma, bitki çaylarıma eklemeye başladım. İçtiğim suyuma bir de karanfil ekleyince keyifli bir karışım çıktı ortaya. Kısa bir süre sonra ödemlerim gitmeye başladı.
Eskiden hemen hemen her gün kırmızı et yerken, Hindistan’da hiç et yemediğim için kırmızı et alışkanlığımın azaldığını, artık eskisi kadar et yemediğimi fark etmeye başladım. Bunun dışında hayatım kendi rutinin de devam ediyordu. Arada çikolata da yedim, ekmek de….
Tabii ki eğitimime devam ettim. Ayurveda kitapları okumaya, öğrendiklerimi sindirmeye devam ettikçe işin rengi de değişmeye başladı. Ayurveda dengeli ve bütünsel sağlığın merkezine sindirim sistemini alıyor ve bütün hayatınızı buna göre inşa ediyordu. Yazılarımda beş disiplinden beslenmeyi, hem yediklerimiz hem de sindirim sistemimiz üzerinden detaylı anlatmıştık. Bunları öğrendikçe beynim de beni zorlamaya başladı. Çünkü nane ve karanfil gibi küçük detayların bile hayatımdaki etkisini görmüştüm. Üstelik en kuvvetli öğünün öğlen olması, sabahı hafif atlatacak olmak bana çok zor gelmedi. Zaten hayatımda kahvaltı, Pazar keyfi olarak vardı, onun dışında bir kahve ile güne başlamayı tercih edenlerdendim.
Aralık ayında hayatımda yeni bir sayfa açmaya karar verdim; artık hayatımda şeker, işlenmiş gıda ve beyaz un yoktu. İlk başta “Ne yiyeceğim şimdi?” zorlanmaları ile karşılaştım. Ama sebze, tahıl ve bakliyatı öğünlerimin merkezine alınca rahat ettim. Bu alışkanlıklarımı kuvvetlendirince Ayurvedik beslenmemi derinleştirdim. Hayatımdan hazır süt ürünlerini çıkardım.
Artık lor dışında peynir, sade yağ dışında tereyağı tüketmiyorum. Evde tereyağından kendi saf yağımı yapıyorum. Kapımın önünden geçen sütçü ile tanışıp yoğurdumu da yapmaya başladım. Ardından bir arkadaşım benimle kefir mayalarını paylaştı. Sen çok yaşa Belma! Kefiri de evde yapmaya başlayınca işin rengi bir hayli değişti. Başka bir arkadaşım Facebook Messenger üzerinden bana lor yapmayı öğretti. Bir anda kolektif bir çalışma ile kendimi mutfakta üretirken buldum.
Hayatımı kolaylaştırmak için tahılları, bakliyatları haşlayıp buzdolabında hatta buzlukta saklamaya başladım.
Yediklerim sağlıklı hale geldikçe, enerjim artmaya, sağlığım düzelmeye başladı. Bütün kışı hiç hasta olmadan geçirdim. Her gün immuneks içmemin de faydası olduğuna eminim; ama geçen senelerde içtiğim halde 1-2 günde sürse de hasta olduğumu biliyorum.
Tam 80 gün önce her gece içtiğim şu ünlü ilacım bitti, hastaneye gidip yazdırmam lazım derken, unutuuuum gitti. Nasıl mı unuttum? Gerçekten bilmiyorum. Hayatımda majör bir değişiklik vardı ve ben gerçekten farkında değildim. Kendimi iyi hissediyor olmam, sağlıklı olmam, enerjimin yüksek olması, uykularımın çok derin olması ve çok zinde uyanıyor olmam beni belki biraz astımımdan uzaklaştırmıştı.
Hiç öksürmediğimi ve ilacımı yaklaşık 50 gündür içmediğimi, Mart sonunda İzmir seyahatime çıkarken fark ettim. Alerjik astım olanlar bilirler, her hava koşulu değişikliği astımı tetikleyebilir. İzmir’e giderken “Eyvah! Ben uzun zamandır ilacımı içmiyorum ve öksürmüyorum, hava değişikliği ya etkilerse ne yaparım?” diye düşündüm. Yine de bu riski aldım. Ama beklediğim gibi olmadı sağlıklı olarak İzmir’e gittim ve daha da sağlıklı olarak döndüm. Evet 80 gündür astımsız bir hayat geçiriyorum. 30 günü bunun farkında olarak, 50 günü de farkındalığım olmadan.
Bu kadar değişimle bitti mi sanıyorsunuz? Bir Pitta olarak değişim başladı mı gerisi gelir ve geldi. Bir haftadır da bir plaza çalışanıyım. Kurumsal hayata geri döndüm. Ama yazmaya, anlatmaya devam tabii ki.
Şimdi Ayurveda’ya bir de plaza hayatından bakacağım. Bu arada Ağustos ayında tekrar Hindistan’dayım. Bu sefer sadece eğitim değil, arınma da var içinde. Merak edenler için program ile ilgili detayları Instagram hesabımdan paylaşacağım. Ayrıca sormak istedikleriniz ile ilgili bana kendi hesabımdan ve Ayurveda Beden Terapi Instagram hesabımdan ulaşabilirsiniz.
“Plaza hayatında günlük rutin ve arınma” yazımda buluşana kadar dengede ve mutlu kalın.
İlginizi çekebilir: Ayurveda’ya göre beden tiplerine uygun yağlar