Bana sıkça gelen sorulardan biri şu: “En iyi mindfulness pratiğini nasıl yaparım?” Cevabım genellikle aynı olur (ve soran kişiyi de şaşırtır) “Şu anda yapıyorsun zaten.” Hemen ardından da şu cevap gelir tabii ki: “Ne?”
Mindfulness doğası gereği seküler bir öğreti, bir yaşam disiplini. Yani tüm dinlerden ve zamanlardan bağımsız. Tabii ki kökeni çok eski doğu öğretilerine dayanıyor. Ve bunların 21. yüzyılda bilimle desteklenmiş, harmanlanmış hali. Mindfulness aslında anlaması çok basit bir öğreti, ki öyle de olmalı. Bunun nedeni sadece keşfetmek ve pratik etmek için komplike bir eğitim yolu gerektirmemesi değil, zaten halihazırda bildiğimiz, sahip olduğumuz bir özellik olması. Eğitimlerin başında hep derim “Ben size yeni bir şey öğretmeyeceğim. Yani Amerika’yı yeniden keşfetmiyoruz. Birlikte unuttuğumuz özelliklerimizi hatırlayacağız, ben de bu süreçte elinizden tutan, yolu defalarca yürümüş bir yol arkadaşıyım.”
Sıklıkla, farkında bile olmadan mindfulness deneyimliyoruz aslında yaşamlarımızda. Tamamen yaptığımız işte mevcut olduğumuz, tamamen dikkatimizi verdiğimiz, ana odaklandığımız, yani temelinde mindful olduğumuz pek çok zaman var.
Bu spor yaparken olabilir, çocuklarımıza bir şey anlatırken veya şimdi benim yaptığım gibi yazarken olabilir. Mesela şu anda endişelendiğim hiçbir şey yok. Düşüncelerim sadece yazdıklarımda ve ellerimin hareketini hissediyorum, ne geçmişe takılıyor düşüncelerim ne de gelecekte karşılaşabileceğim problemlere. Sadece burada oturuyorum, bu konu hakkında düşünüyorum ve mindfulness’ı nasıl uygulayabileceğini anlatıyorum. Zihnim gayet odaklanmış, sakinim, dikkatliyim ve amacımın, yaptığım işin tamamen farkındayım.
Yani mindfulness ile ilgili meraklı olman, öğrenmek istemen, yeni bir şey öğrenmeye açık olman, ilerlemeye ve zihnini genişletmeye gönüllü olman, zaten şu anda mindfulness pratiği yaptığın anlamına geliyor! Tabii bu konuda niyetinin samimi olduğunu varsayıyorum bunu söylerken. Genellikle bir konu hakkında bilgi edinmek istediğimizde “Zaten biliyorum”, “Aman hepsi aynı şeyi söylüyor”, “Dur bakayım, bildiklerimle ne kadar örtüşecek?” gibi kendimizden bile gizli fikirlerimiz olabiliyor. Ya da zor bir şey bekliyoruz, zorlanmayı. Şunu söylemeliyim, eğer niyetin zorlanmaksa hayal kırıklığına uğrayabilirsin. Az önce dediğim gibi bu sadece hayatın içinde canlı olmak, hayatına uyanmak.
Hepimiz böyle bir hayatı yaşayabilmek için eşit becerilerle doğduk. Bu bilgiler kimseye ait, kimseye özel değil. Zaten bilgi de deneyim de paylaştıkça çoğalmaz mı? Ve tüm bunlarla birlikte mindfulness öğrenmek, tohumlarını ekip hayata yerleştirmek kendi içinde disiplin istiyor, gönüllülük gerektiriyor, açık olmayı ve sabırla, istikrarla pratik yapmayı gerektiriyor. Böylece bunlar tüm günümüze ve hayatımıza yerleşebiliyor süreç içerisinde.
Ve kişisel bir deneyim bu. Eğitimlerimin başında derim ki, “Ben size kitap tanımını vereceğim ancak bu eğitimin sonunda her birinizin kendi mindfulness tanımı olacak” ve öyle de olur. Bir eğitmen liderliğinde amacı, niyeti, doğası öğrenilir, en etkin öğrenme yolu bu şekilde olur, ancak kesinlikle “-meli -malı”lar yoktur. Olmamalı da bence.
Gördüğün gibi şu anda mindfulness pratiği yapmak için özel hiçbir şeye ihtiyacın yok; inisiyasyon yok, tören yok, kendini adaman gerekmiyor, gereksiz çaba yok, izleyecek lider yok, inanılacak bir öğretmen yok, kabul edilecek bir ideoloji yok. Temelinde mindfulness sadece dikkatini yönlendirmek, seçtiğin şeye. Yargılamadan… Bunu yapma niyetiyle… Tüm dikkatin bu anda olarak… Hoşuna giden şeyler daha çok olsun, her şey senin istediğin gibi olsun çabası olmadan ya da hoşuna gitmeyenler olmasın diye kaçmadan, tutunmadan, bağlanmadan… Nasılsa öyle…
Basitçe derince bir nefes alarak başlayabilirsin şimdi. Bir ayağını diğerinin önüne yerleştirip yürüyerek adım adım… Gözlerin açık. Çevrendeki tüm hayatı içine çekerek. Biliyorum şu anda gözlerin zaten açık da kelimenin tam anlamıyla gözlerini açmaktan bahsediyorum. Sanki çevreni ilk defa görüyormuşsun gibi bakmak, bu çevrenin içinde kendi yerini keşfetmek. Bunu bir an için bile yapsan kendinle, gerçeklikle ve dünyayla bambaşka bir ilişkinin tadını alacaksın; yargısız, stressiz, korkusuz, endişesiz, varsayımsız… Bir an…
Tabii ki bu sadece başlangıç. Tavşan deliğinden içeri girip derinlere ilerledikçe bambaşka şeyler açılacak. Mesela böyle belirsiz, karmaşık, yargılarla dolu, bencil, adaletsiz bir dünyada nasıl mindful olunur? İlerleyen haftalarda yavaş yavaş bu konulara gireceğiz. Mesela bir sonraki yazıda biraz mindfulness’ın faydalarından bahsedeceğim.
Ancak şu düşünceyle de bırakmak isterim seni: Sen nasıl mindful olacağını öğrensen, bir kişi senden etkilense ve öğrense, sonra belki o da başka bir kişiye öğretse… Hoş olmaz mı?
O zamana kadar Instagram hesabımdan daha fazla bilgiye ulaşabilirsin.
Sevgilerimle…
İlginizi çekebilir: Yaşamla ilişkimizi düzenlemek için bilimsel bir yol: Mindfulness