Birkaç sene önce, 1,5-2 sene boyunca ne olursa olsun her gün mutlaka yürüdüğüm, su içtiğim bir dönem vardı. O zaman aldığım notlara bakınca hep aynı şeyi yazmışım kendime: “Hayattaki altın kural: İrade, disiplin, süreklilik!”
Ve bunu harika bir şekilde de hayatımın her alanında uyguluyordum, ta ki merkezimden sapıp dış dünyada kaybolduğum noktaya kadar. Sonrasında bir süre de kendimden emin bir şekilde: “Ben zaten yaptım bunu, başardım, istesem yine yaparım” ile geçti.
Fakat öyle olmadı. Sürekli başardığım döneme tutunma halindeydim. Örnekler verdiğimde sürekli hayatımın o iradeli, disiplinli zamanlarından örnekler veriyordum ama içinde olduğum zaman dilimine baktığımda aslında ellerim bomboştu. (İşin aslı içinde olduğum döneme bakmamayı tercih ediyordum çünkü eskisi gibi değildim ve bunu kabullenmek benim için hiç kolay değildi.)
Daha yeni yeni kabul edebiliyorum ki o dönem geçti ve şu an ben istediğim gibi irade sahibi değildim ve hayatımda disiplinin d’si yoktu. Kabul etmek: Her şeye kapıyı açan ışık hali. Evet, böyle tanımlayabilirim kabullenmeyi. Aslında kabullenme noktasına kadar geçtiğimiz süreç, bizi sıkıştıran, çıkış yolu yokmuş gibi çaresiz hissettiren. Hayatında çözemediğin konularda ise konuyu kabul ettiğin an, sonsuz yolların gözünün önüne serildiği an.
En büyük adım fark etmek
Hayatımızdaki bir durum artık bize fayda sağlamıyorsa, sıkıştırıyorsa ve dönüştürmek istiyorsak, ilk adım bu durumu fark etmek tabii. Neyin bize iyi gelip gelmediğini görmek. Bu ilk adım, büyük bir adım çünkü birçoğumuz hayatımızda neler olup bittiğini; daha doğrusu içimizde neler olup bittiğini anlayamayacak kadar dış dünyayla meşgulüz. Fark ettiğimiz noktada ise elimizde kocaman bir bilgi oluyor kendimizle ilgili. Bilgi harika bir şey! Fakat bilgi kadar, o bilgiyi kullanıp kullanmadığımız ya da nasıl kullandığımız da önemli.
Eğer ki fark etme, kabullenme ve kendimizle alakalı bilgi sahibi olma seviyelerini geçmişsek ve artık amacımız kendimizi olmak istediğimiz insana doğru evirmekse sıradaki basamağı söylüyorum: İrade!
Ben hayatımın bu döneminde eksik olduğum noktayı keşfettim: İrade!
O kadar zorlanıyorum ki iradeli olmak konusunda ve yapmaya çalıştıkça yapamamak beni o kadar başarısız, beceriksiz hissettiriyordu ki anlatamam. Yorulmuştum. Hatta çok yorulmuştum. Ben de harekete geçmeye çalışmak yerine, bu kelimenin en başından tutmaya karar verdim ve sormaya başladım:
İrade nedir? İrade nasıl var edilir? İrade nasıl çalışır ve kuvvetlendirilir?
Kardeşlerime bir sabah bu soruları mesaj attım ve yardım istedim. Belli ki tek başıma işin içinden çıkamayacaktım ve göremediğim bir şeyler vardı. Onlar da bana kendi tecrübelerine ve öğrendiklerine dayanarak bana bilgiler aktardılar.
“İrade nedir?” sorusu üzerine düşünmek
• İrade, senin için aşırıya kaçan konularda durabilmek, sınırını bilmek.
• İrade genelde sadece hayatımızdaki negatif konularda kullanılıyor ama insan iradesini kullandığı zaman ise pozitife dönüyor.
• İrade, kendi iyiliğini istemekle, öz saygı ile alakalı.
• İrade, yüksek yaşam gücü ister.
• İradenin çalışması için deneme, pratik gerekiyor. Fakat bu noktada kendi üzerine gitmenin dozu önemli. Kendine şefkatli yanın her zaman olacak, onunla beraber üzerine gideceksin.
• İnsan, iradesine sahip çıkamadığı konularda ufak ufak başlamalı. Bir anda mükemmeli yakalama kaygısı içerisinde olmamalı.
• İradeyi anlamak ve geliştirmek istiyorsan: İnsan, iradesini kaybettiği anları gözlemlemeli. Duygu durumunu not etmeli. İrade ne zaman güçlü ve ne zaman güçsüz gözlemlenmeli.
• İrade, bir hırsa dönüşmemeli!
• İradeyi tutamamanın sebebi hatalı inanışlar da olabilir. Mesela balıketi bir kişiysen, zayıflamak istiyorsan ama yemek yemeyi bir türlü azaltamıyorsan bilinçaltın sana şöyle diyor olabilir: “Benim yapım zaten balıketi ve ben kilo veremem. O zaman yemek yememeye uğraşmak benim için zaman kaybı.”
Ve nerede noksan olduğumu görmüştüm. Bir anda “irade yüksek yaşam gücü ister” cümlesi beni çok etkilemişti. Hiç böyle düşünmemiştim. İradeli bir insan gerçekten yaşamayı çok seviyor, yaşadığı hayattan keyif alıyor ya da almak istiyor demekti. Bu dönemime baktığımda gerçekten yaşam gücüm, enerjim eskisi gibi değildi. Böyle olunca, daha da geriye gitmek durumunda kalmıştım. “Hayatımda ne/neler yaparsam yaşam enerjimi yükseltebilirim?” sorusuyla baş başaydım ve bundan memnundum. Nereden başlayacağımı bulmuştum sonunda.
Doğru sorular müthiştir. Doğru sorular insanı harekete geçirir, kendini anlamasını sağlar, büyütür, dönüştürür. Hayatınızda bir konuda kafanız karışıksa, işin içinden çıkamıyorsanız kendinize sorular sorun. Düşünmeden, ardı arkası kesilmeyen sorular. Bir noktada fark edeceksiniz ki ihtiyacınız olan soruyla göz göze gelmişsiniz.
Ben bu noktaya sorularla, sorguyla geldim ve yine soruyla bitiriyorum. Soru soruyu, cevap cevabı açıyor ve hayat yeniden başlıyor.
Kendinizi bulduğunuz hayatlara.
Sevgiyle…
İlginizi çekebilir: Gerçekten yaşadığını hissetmek için: Gör, anla, fark et