Londra’da güneşli bir kış gününde yapılacak tek bir şey vardır; sokağa çıkmak! Hava sıcaklığının kaç derece olduğundan bağımsız, yaşlısı, genci, bebeği sokağa çıkar. Tam da böyle bir günde, 40 dakikalık bir tren yolculuğu mesafesindeki Richmond’a gitmeye karar verdik.
Richmond Thames’in hemen güneyinde, nezih ve tatlı bölgelerden biri. Bizim gibi güneşli bir günde gitmeye karar verdiyseniz, kendinizi gri Londra’dan çoook uzakta, mimari bağımsız, adeta bir Akdeniz şehrinde bile sanabilirsiniz.
Bu haftanın konusu olan Eel Pie Island, Richmond bölgesindeki Twickhenham’daki bir ada. Hatta Londra’nın Thames üzerindeki en büyük adası ve 1957’ye kadar ulaşımı sadece botla yapılabiliyormuş. Şu anda adaya geçmek için kullanılan köprü adayı ziyarete gelenler için tek geçiş noktası. Köprünün bir alamet-i farikası ise yok.
Ada 50’ye yakın eve, 2-3 iskeleye ve 26 stüdyoya (sanatçılar ve küçük işletmeler) ev sahipliği yapıyor. Ada deyince gözünüzde çok da büyük bir şey canlandırmayın, zira adayı baştan sona yaklaşık 30 dakika içinde gezebiliyorsunuz! Evler, stüdyolar ve yürüyüş yolları üzerindeki minik bahçeler sahiplerini yansıtıyor, vintage dekoratif objeler ya da hiç beklemediğiniz anda fark ettiğiniz bir dondurma külahı ya da zombi Ada’nın doğasıyla bütünleşince nereye bakacağınızı şaşırıyorsunuz.
Tüm adayı baştan sona yürümenin neden yarım saat sürdüğüne gelince; yürüyüş yolları ve araziler özel mülk, adanın kıyı şeridi üzerinden halka açık bir ulaşımı yok. Dolayısıyla “ay ne güzel ev, aman da ne güzel bahçe tasarımı, az da şu stüdyoya bakayım” diyemiyorsunuz. Ada biraz kapalı kutu gibi, hatta bana Kopenhag’daki Christiana’yı hatırlattı.
“E peki hep inler ve cinler mi oynuyor burada?” diyecek olursanız Haziran ve Aralık’ta adadaki sanatçıların stüdyoları halka açılıyormuş ve sanatçıların eserlerini görüp satın alabiliyormuşsunuz.
Adanın sanatla olan bağı ise 19.yy’da başlıyor. Aslında oldukça ilginç bir geçmişi var. Adayla ilgili her kaynakta karşınıza çıkacak ünlü Eel Pie Island Oteli 19. yy’da inşa edilmiş, 1920 ve 1930’larda salon danslarına ev sahipliği yapmış ama asıl ününü 1960’larda bohem kitlenin adaya gelişiyle jazz ve rock müzisyenlerinin/gruplarının burada sahne almasına borçlu. Ünlü gruplar deyince lokal 3-5 gruptan bahsetmiyorum, Rolling Stones, the Who, Pink Floyd gibi dev müzisyenler burada sahne almış. Otelin kaderi 60’ların sonunda değişmeye başlamış ve 1969’da küçük bir grup tarafından istila edilip 1970’te İngiltere’nin en büyük hippi komünü haline gelmiş. Ne hikmetse de 1971’de gizemli bir şekilde otel yanıyor. Adaya dair daha fazla bilgiye ulaşmak isterseniz ana caddede (adada değil, Twickhenam ana caddesinde) bir müze var, ziyaret edebilirsiniz. Şu anda otele dair herhangi bir kalıntı vs yok.
Bunun dışında adada Thames üzerinde çalışan tekneleri inşa ve tamir etmek için kurulan bir tersane var. Adanın iç kısmına ulaşmak için tersanenin içinden geçiyorsunuz. Şanslı gününüzse birkaç gemiye, tekneye denk gelip en azından az buçuk kaynak yapmayı öğrenebilirsiniz. Tersane aynı zamanda sanatçılar ve zanaatkarlar için atölye görevi görüyor ve ev olarak kullanılan teknelerin demirlediği alan olarak da işe yarıyor.
Son olarak adayla özdeşleşen bir kürek kulübü var ve oldukça ünlü. Twinckenham Rowing Club; Londra’nın en eski kürek kulüplerinden biri. 1867’den beri hala ayakta.
Kısa ve öz ada turunuzu yaptıktan sonra nehir kenarındaki pub’larda kendinize bölgeye özel ale veya cider’lardan ısmarlayabilirsiniz. Richmond/Twinckenham pub’ları nehir kenarı ve sokağa taşan masalarıyla yazın muhteşem olsa da, güneşli bir Londra kışında da hiç fena sayılmazlar. Ama gelmişken biraz şömine başında ısınayım derseniz önerim The White Swan.
Ale’leriyle ünlü ve neredeyse tüm pub’larda olduğu gibi köpekle içeriye girmek serbest. Birkaç sosis köpek sevip, şömine başında ısınırken sıcak bir cider içeceğiniz bir Eel Pie Island gününden daha güzel ne olabilir ki?
İlginizi çekebilir: Bath’ta dolu dolu bir gün geçirmek isteyenlere tavsiyeler