Kendimizi düzenlemek için eğitime ihtiyacımız var. Kendi yaralarımızın elimizden gelenin en iyisini almasına izin vermeyerek ve otomatik pilotta gitmek yerine kendimizin ve başkalarının ihtiyaçlarına cevap vererek, hayatımız boyunca öğrendiğimiz davranış kalıplarını yenileriyle değiştirebiliriz.
“Patronum ne zaman sesini yükseltse ya da sabırsızlık ya da hayal kırıklığı belirtileri gösterse, vücudumdaki gerilimi hissediyorum, boynum tutuluyor ve karnım gurulduyor. Hemen onu memnun etmeye çalışıyorum. Bu deneyimlerle harekete geçiyorum ve hiç düşünmeden otomatik pilota geçiyorum.”
Aylar önce, müşterilerimden biriyle birebir seanstayken, bu acı verici deneyimi anlattı. Bana hikayesini anlatırken elleri büyük bir enerjiyle hareket ediyordu ve heyecanını beden dilinde görebiliyordum. Duygularını büyük bir güç ve hareketle ifade etmekten kendini alamıyordu.
Hikayesini dinlerken onunla kalbimle bağ kurdum. Ona varlığımı, analitik zihnimden daha fazlasını sunduğumdan emin oldum. Aslında, beden ve zihni bütünleştiriyordum çünkü empati yeteneği olmayan biriyle acı verici bir hikayeyi paylaşmanın nasıl bir his olduğunu biliyorum. Sonuçta, kendi acımız başkalarının acılarıyla hayat buluyor. Bu empatiyi görememek yalnız hissettirir ve beynimizde, sinir sistemimizde ve vücudumuzda depolanan anıları şiddetlendirir. Hatta bu durum, kimsenin umursamadığı, kimsenin dinlemediği, çünkü buna değmediğimiz, hak etmediğimiz inancını pekiştirebilir.
Diğer insanların duygularını okumak için psikoloji uzmanı veya deneyimli bir CIA profili uzmanı olmamıza gerek yok, ancak çoğu zaman kayıtsız olmayı veya duvarları yükseltmeyi çözüm olarak sunuyoruz çünkü öz farkındalığımız düşük. Birinin üzgün, sinirli, kızgın veya endişeli olup olmadığını anlamak aslında oldukça kolaydır.
Her şey öz farkındalıkla başlar çünkü hayatın bir noktasında zor veya rahatsız edici durumlarda yön bulmamıza yardımcı olan ama bize daha fazla hizmet etmeyen bilinçaltı kalıplarımızı tanıyabildiğimiz zaman, bizi besleyecek ve ilerletecek seçimler yapabiliriz. Kendinin farkında olan bir birey, kendisine şu anda yardımcı olmayan duygusal ve davranışsal kalıpları kırabilir.
Müşterim nefes almayı, bedeniyle bağlantı kurmayı, duygularını hissetmeyi, kasıtlı olarak yanıt vermeyi öğrendi. Pratik yaparak hayatta kalma tepkisinden ayrılarak kendini ve başkalarını gözlemlemeyi öğrendi, kimseyi memnun etmemeye karar verdi. Şimdi, şu gibi sorular sormayı seçiyor: “Size yardımcı olabileceğim bir yol var mı? Bir şeyin sizi rahatsız ettiğini görüyorum.
Ses tonunuz ve beden diliniz bir an önce raporumu almanız gerektiğini gösteriyor, 15 dakika içinde size geri dönebilir miyim?”
İlk adım pratik yapmaya karar vermektir çünkü tekrar, bilinçaltı zihni yeniden programlama şeklimizdir. Beynimizi ve sinir sistemimizi sınırlayıcı kalıplara girmek yerine, yanıt verecek şekilde yeniden düzenlemek pratik ve zaman gerektirir. Kendimde ve başkalarında, günlük bir uygulamaya kendimizi adadığımızda ve bizi neyin harekete geçirdiğini ve nasıl tepki verdiğimizi belirlemeye başladığımızda, seçmeyi öğrendiğimizi gördüm.
Öz farkındalık, geliştirebileceğimiz ve uygulayabileceğimiz bir yetenektir. Soru şu ki, bunu yapmaya istekli miyiz? Kendinize bu soruları sorun ve içinizde neler olduğunu gözlemleyin.
- Bunu yaparken hangi duygular, hisler, düşünceler ortaya çıkıyor?
- Özgünlük içinde yaşamaya hazır mıyım?
- Hayatımın üzerindeki gücü yeniden kazanmaya hazır mıyım?
- Yüzeyde yaşamayı bırakmaya istekli miyim?
- Kendi ihtiyaçlarımı, isteklerimi ve arzularımı görmezden gelmekten bıktım mı?
- Tüm programlama ve koşullandırmayı değiştirmenin ve simyalaştırmanın benim işim ve sorumluluğum olduğunun farkında mıyım?
- Bilinçli yaşamak için gereken enerjiyi ve cesareti ortaya koymaya hazır mıyım?
- Uyanma kararını verene kadar ne kadar bekleyeceğim?
Size koçluk hizmetimde kullanmak üzere yarattığım bir aracı sunuyorum: 1 Dakika Kendini Düşünme. Duygusal zeka, farkındalık ve sinirbilime dayanan, gün içinde bilinçli duraklamalar yapma alışkanlığı yaratmamıza yardımcı olan günlük bir uygulamadır. Durduğumuzda, seçim yapabiliriz.
1 Dakikalık Öz Yansıma uyguladığımızda, şimdiye geliriz ve şimdide olmakla gelen özgürlük hissini geçmişte veya gelecekte olmakla karşılaştırabiliriz. Artık korkuların gitmesine izin vermeyi seçebiliriz.
Toplum içindeki davranışlarımız öğrenilmiş davranışlardır. Duygu ve düşüncelerini ifade edememek veya çok tepkisel olmak, başkalarının düşüncelerini fazlasıyla önemsemek, hayır diyememek, kızgınlığını olumlu bir şekilde ifade edememek, girişimde bulunamamak gibi kısıtlayıcı davranışlar genellikle gelişmemiz süresince ailemizden taşıdığımız veya bize gösterilmiş tepkilerden edinilmiş davranış kalıplarıdır. Bu davranış kalıpları, hayatımızda aslında hep arzu ettiğimiz hayallerimizi yaşamamızı engeller.
Benim liderliğini yaptığım “Etkin davranış ve iletişim atölyesi” grup çalışmalarında bu tür engelleyici davranışların bir yandan değiştirilmesi, diğer yandan ise yaratıcı alıştırmalarla dönüştürülmesi sağlanmaktadır. Detaylı bilgi ve ön kayıt için bana @jungiankocisil Instagram hesabımdan ulaşabilirsiniz.
İlginizi çekebilir: Değişimden neden korkuyoruz?