Şehirden uzak, hayata yakın: Seza Aslanbaş ve İstanbul’dan Yalıkavak’a uzanan hikayesi

”Kurtulur muyum bunalımdan, hamakta sallansam?”… Şehir hayatının stresinden, yoğunluğundan, trafiğinden, kalabalığından bunaldığımız her an uzaklara kaçmanın yollarını düşünüyor ancak iş fikrlerimizi ve hayallerimizi uygulamaya geçirmeye geldiğinde ‘Nasıl para kazanacağım’, ‘Ailem ve arkadaşlarım ne der?’, ‘İlk adımı nasıl atacağım?’, ‘Ya pişman olursam?’ gibi sorularla ve hayatın gerçekleriyle yüzleşiyoruz.Şehirden uzak

Şehirden kaçmanın nelere çözüm olup bizi hangi problemlerle karşı karşıya getirebileceğini, her şeyi bırakıp gitmenin artılarını ve eksilerini, o ilk adımı atmanın nasıl mümkün olabileceğini öğrenmenin en iyi yolu ‘bir bilene sormak’ dedik ve her şeyi geride bırakıp kendilerine şehir hayatından çoook uzaklarda, yepyeni bir hayat kurmuş ”eski şehirlilerle” ilham verici röportajlar gerçekleştirdik. Röportajımızın konuğu yazarımız Seza Aslanbaş…

Şehirden kaçış yolculuğun nasıl başladı? Tam olarak hangi noktada ‘evet, artık gitmenin zamanı geldi’ dedin?

Aslında İstanbul’dan ayrılmayı hiç düşünmemiştim, şehirden kaçmışım yerine su akmış ben de takip etmişim diyebilirim. Hayatımın akışının da yenilendiği bir süreçteyken buraya taşındım. Bununla birlikte beni tetikleyen bir anımı da anlatmak istiyorum; bir gün iş çıkışı saatlerine yakın Osmanbey’den metroya binecektim. İşten ayrılalı da neredeyse 1 yıl olmuştu, öyle bir acelem veya yetişmem gereken bir yer de yoktu. İstanbul kartımı yeteri kadar hızlı bulamadım ve bankoların yanında durdum, çantamda aradım öyle geçtim ama arkamdaki kişiler biraz “öf”lediler. Sonra ben de ayak uydurmak için hızlı hızlı yürümeye başladım, daha hızlı gitmek isteyenler merdivenden iniyorlardı ben de oradan indim ve metroya yetiştim. Bindiğimde nefes nefese kaldığımı fark ettim ve dedim ki benim acelem olmasa bile etrafta öyle bir hız ve beklenti var ki ayak uydurmak zorunda hissediyorum kendimi. Kendi ritmimi bulmak ve ona göre yaşamak istiyordum, sonra uçak bileti alıp aralık ayında Ege’deki yerlere bakmaya karar verdim.

Bu kararı alırken seni en çok zorlayan, ‘arkama dönüp baktığımda ya pişman olursam’ diye endişelendiren şeyler nelerdi? 

Açıkçası hiç böyle düşünmedim çünkü hayatta denemeye ve deneyimlemeye çok değer veriyorum. Hiçbir zaman bir kapıyı kapattım ve yeni bir sayfa açtım gibi bakmamaya çalıştım çünkü siyah beyaz ayrımının bizi yorduğunu,  zorladığını ve strese soktuğunu düşünüyorum. O yüzden kendime gelirken bir söz verdim, eğer bir şekilde buraya uyum sağlayamazsam, “yapamadığıma” inanırsam geri de dönebilirim ve bu deneyimi başarısızlık olarak da değerlendirmeyeceğim dedim. O yüzden sakin, açık ve meraklı bir kalple geldim.

Şehirden ayrılıp bambaşka bir hayat kurma kararına ailenin ve arkadaşlarının, çevrenin tepkisi nasıl oldu?

2016’nın başında işten ayrıldığımda sevdiklerim benim için endişelenmiş olmalarına rağmen hep yanımdaydılar. Sanırım şehirden ayrılmak işten ayrılmaktan daha kolaydı; çünkü konfor alanlarımızı ve kimi beklentileri karşılayan rollerimizi bırakmak daha zorlu oluyor. Ben oldukça şanslı hissediyorum kendimi bu konuda çünkü çevremdeki desteği ve sevgiyi hep hissettim. Tabii Bodrum’a taşınmak kırsala taşınmak gibi karşılanmıyor, hele ki son yıllarda buranın da kalabalıklaşmasıyla eminim şimdi bu kararı vermiş olsam daha farklı tepkiler alırdım. Ancak o zamanlarda neden bu yaşta emekli hayatı yaşamak istiyorsun, yaşlanacaksın orada, dünyan küçülecek gibi yorumları da duydum. O kişilere de kendime verdiğim sözü anlattım, bunun bir son değil sadece bir adım olduğunu hatırlattım. Genelde hep yumuşak tavırlarla karşılaşmama rağmen ilk 2 sene çoğu kişi ne zaman dönüyorsun diye sordu, çünkü buralara gelmek sanırım onlara uzun bir tatil yapmayı çağrıştıyordu.

Pek çok insanın taşraya taşınmaktaki ortak kaygısı gittiği yerde kariyerini sürdürememek ve gerekli olan finansal kaynağı nasıl sağlayacağını bilememek. İşin finansal boyutunu planlama konusunda sen nasıl bir yol izledin? Yaşam standardın bu değişimden nasıl etkilendi?

Açıkçası her şeyde olduğu gibi bu konuda da tam bir ideal yok, burada veya şehirde yaşamanın getirdiği avantajlar ve dezavantajlar var. Tabi ki şehirden uzaklaştıkça kalifiye işgücüne olan ihtiyaç da azalıyor, çalışma alanları daralıyor. Ben işimden taşınmadan önce ayrılmış ve kariyerimi farklı bir alana yönlendirmiştim. O yüzden ancak gözlemimi söyleyebilirim ki kendi iş akışını netleştirmeden taşınmak zorlayıcı olabiliyor. Kendim için yaşam standartımın kesinlikle arttığını söyleyebilirim ancak bu da çok bireysel bir yorum. Tabi ki maddi imkanlar önemli ama burada para ile ilişkisi olmayan ve iyilik halime katkı sağlayan bir sürü başlık da var. Mesela sahilde kendi sandalyelerimle gün batımını izlemek, serin ve güneşli bir günde tepelerde yürüyüş yapmak, kendi adaçayımı toplamak, daha yavaş bir ritmle yaşamak benim hayat kalitemi yükseltiyor. Sanırım burada önemli olan hayattan beklentilerimize bir de bu gözle bakmak.

Şehirdeki yaşamını ve köydeki hayatını karşılaştırdığında, sence hem şehir yaşamının hem de köy yaşamının artıları ve eksileri neler?

Bu soruya hazırlıksız yakalandım çünkü pandemi dönemiyle hayatımızdaki birçok şey değişti ve bu sürede büyük şehirleri ziyaret etmedim. Genel olarak cevap verecek olursam şehirde her şeyin daha kolay ulaşılabilir olmasını söyleyebilirim. İster sanatla, ister sosyallikle veya işle ilgili olarak bir günde daha fazla şey halledilebiliyor. Buradayken en azından benim için hayatımdaki başlıklar daha çok zaman alıyor, kapladığı alan genişliyor. Bir de şehirde mevsimlere göre öncelikler belirlemiyoruz ama özellikle sahil kasabalarında sezonsallık çok büyük bir etmen. Hayat resmen ona göre şekilleniyor. Yazı hepimiz tahmin ediyoruzdur ama sezon dışı dönem benim favorim olsa bile kimi zorlukları beraberinde getiriyor. Örneğin elektrikle ısınmak çok zorlayıcı olabiliyor veya yağmur çok diye zaten sayısı azalan dükkanlar hiç açmayabiliyorlar. Kafamızdaki standartlarla buraların normali farklı olabiliyor. Yine de bunları görmeyi ben çok seviyorum, hepimizin içindeki inanılmaz adaptasyon yeteneğine tekrar tekrar hayran oluyorum.

Şehir yaşamından uzaklaşıp taşraya yerleşmeyi planlayan okuyucularımıza tavsiyelerin neler olur?

Kesinlikle taşınmadan önce ziyaretler yapmalarını tavsiye ederim, belki kış sezonunda 1-2 haftalık bir deneyim bile çok yardımcı olabilir. Aslında burada anlatılan ve parlatılan bir hikaye yok ancak şehirden bakınca olduğundan biraz daha albenili görüldüğünü söyleyebilirim. İnanıyorum ki biz kendi değerlerimize ne kadar yakın yaşayabilirsek içimiz o kadar ferah oluyor, yaşadığın yerin önemi sonradan geliyor. Şehirdeki rutinlerini, alışkanlıklarını devam ettirmek isterken bir kasabaya yerleşmek bence çok da tatmin etmeyici olabilir. O yüzden önceliklere ve beklentilere bakmak gerekiyor. Bir de hikayelerimizin sonu yok, doğrusu ve ideali yok. En fazla bölümler var sanırım. Bir bölümü de bu deneyimi yaşayarak geçirme fikri kalbe dokunuyor mu diye bakıp sezgilerle hareket edilebilir diye düşünüyorum. Bazen bir yerler bizi çağırıyor, eminim hepimiz hayatlarımızda bir yerlerde bunu hissetmişizdir. O yüzden kıymetli bir soru, ”Beni kırsaldaki hayat çağırıyor mu?” diye sorup gelen cevaba inanabilirler.

İlginizi çekebilir:
Şehre uzak, hayata yakın: Semanur Aksoy ve İstanbul’dan Fethiye’ye uzanan hikayesi
Şehre uzak, hayata yakın: Seval Yılmaz Ardal ve İstanbul’dan Mumcular’a uzanan hikayesi